آب شیرین کن : افزودن ماده ضدرسوب گرفتگی جهت کنترل رسوب در طراحی سیستم RO
آنتی اسکالانت ها (رسوب گیرها) می توانند برای کنترل رسوب کربنات، سولفات و فلوراید کلسیم در سیستم های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس RO استفاده شوند. به طور کلی سه نوع رسوب گیر وجود دارد:
SHMP در مقایسه با رسوب گیرهای ارگانیک پلیمری, ارزان قیمت تر هستند اما ناپایدار می باشند. مقادیر کمی جذب سطح میکرو کریستال ها می شوند و از رشد و رسوب گرفتگی بیشتر کریستال ها در سیستم های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس RO جلوگیری می کنند. باید از SHMP غذایی استفاده شود. بایستی دقت گردد تا از هیدرولیز SHMP در تعیین مقدارمخزن تغذیه انجام شود. هیدرولیز نه تنها باعث پایین آوردن کارآیی رسوب گیرها می شود, بلکه ریسک رسوب گرفتگی فسفات کلسیم را بالا می برد. بنابراین, به طور کلیSHMP توصیه نمی شود.
ارگانوفسفونات ها موثرتر و پایدارتر از SHMP هستند. آنها به عنوان مواد رسوب گیر برای آلومینیوم و آهن نامحلول در سیستم های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس RO عمل می کنند و آنها را بصورت محلول نگه می دارند. به طور کلی پلی آکرلیتها ( با وزن مولکولی بالا) برای کاهش تشکیل سیلیکا از طریق یک مکانیزم پراکندگی, شناخته شده اند.
رسوب گیرهای ارگانیک پلیمری نیز از SHMP موثرتر هستند. واکنش های رسوب گرفتگی ممکن است بصورت رسوب گیرهای با بار منفی و پلی اتیلنهای کاتیونی یا کاتیون های چند ظرفیتی (به عنوان مثال، آلومینیوم یا آهن) صورت گیرد. محصولات بدست آمده که مانند آدامس می ماند به سختی از المان های ممبرین جدا می گردند. جهت اطلاع از مقادیر استفاده این رسوب گیرها, لطفا با ما تماس بگیرید. از اضافه کردن مقادیر خارج از محدوده باید اجتناب شود. اطمینان حاصل کنید که هنگام اضافه کردن رسوب گیر آنیونی, هیچ مقدار قابل توجهی از پلیمرهای کاتیونی وجود نداشته باشد.
در کارخانه های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس RO که بر اساس آب دریا با TDS در محدوده ۳۵۰۰۰ میلی گرم بر لیتر فعالیت می کنند، رسوب گرفتگی قابل مقایسه با مشکلاتی که در آبهای شور با آن مواجه میشویم, نمی باشد. زیرا بازیابی پروژه های آب دریا محدود به فشار اسمز معکوس جریان کنسانتره تا ۳۰-۴۵ درصد می باشد. با این حال، به دلایل ایمنی، هنگام بازدهی بیش از ۳۵٪، توصیه می شود که یک رسوب گیر تهیه گردد.