سیلیس در فرآیند تصفیه آب

سیلیس از نظر فراوانی در خاک ، مقام دوم و در حدود ۲۷٫۷ درصد پوسته ی جامد زمین را تشکیل می دهد . یک ترکیب مهم و فراوان سیلیس که در آب ها دیده میشود دی اکسید سیلیس یا سیلیکا است . حذف سیلیکا عموما در رابطه با آب تغذیه ی دیگ های بخار مطرح می شود . چون در رابطه با توربین های بخار است که ضرر سیلیکا کاملا ظاهر می شود . با پیشرفت تکنولوژی نیروگاه ها ، حد مجاز غلظت سیلیکا کمتر شده است . چون برای کاهش هزینه های نیروگاه ها مجبورند که فشار بخار را هر چه بیشتر افزایش دهند و هرچه فشار افزایش یابد دردسر سیلیکا ، حتی در غلظت های کمتر نیز ، بیشتر خواهد شد . سیلیکا اگر رسوب کند رسوبی سخت و چسبنده تولید می شود که حذف آن مشکل بوده و بعلاوه باعث افت شدید انتقال حرارت می گردد. رسوب سیلیکا روی پرده های توربین علاوه بر آن که هزبنه تمیز کردن را افزایش می دهد باعث کاهش شدید در راندمان نیروگاه ها می گردد.

سیلیس – رسوب سیلیکا در تاسیسات حرارتی

سیلیکا در آب در محیط اسیدی تقریبا غیر محلول است ولی در pH های قلیایی به مقدار اندکی حل می شود . سیلیکا دارای شکل های مختلف کریستالی و آمورف در آب می باشد از شکل ساده سیلیکات تا به صورت ماده پلیمری . اندازه پلیمری سیلیکا حتی می تواند در ابعاد کلوئیدی باشد که البته کمتر در آب های زیر زمینی دیده میشود و بیشتر در آب های سطحی می باشند . کوارتز یک نوع سیلیکای کریستالی است که حلالیت آن در آب بسیار کم است و در حد ۶ ppm می باشد اما حلالیت سیلیکای غیر کریستالی یا آمورف در آب را ۱۰۰ – ۱۴۰ ppm گزارش کرده اند. شکل پلیمری سیلیکا در آزمایش کالیمتری استاندارد مبتنی بر مولیبدات ، رنگی تولید نمی کند . به این شکل پلیمری سیلیکای غیر فعال می گویند . شکل پلیمری سیلیکا ، از نظر حرارتی پایدار نیست و در اثر حرارت دیدن در بویلر ، به صورت مونو سیلیکات بازی در می آید که با مولیبدات واکنش می دهد . بنابر این آزمایش کالریمتری مبتنی بر مولیبدات آب ورودی ممکن است هیچ و یا اندکی سیلیکا را نشان دهد در حالیکه آب داغ ( مثل آب بولدان بویلر ) غلظت سیلیکا را حتی بیشتر از حد مجاز نشان می دهد . از همین روست که اگر غلظت سیلیکا در آب داخل بویلر زیاد و در آب ورودی به بویلر کم باشد می تواند نشانه ای از وجود سیلیکای کلوئیدی در آب ورودی باشد .