فرایند رزین: شواهد تجربی وجود دارد که امکان حل شدن به میزان بسیار کم در حدود زیر میکروگرم از رزین ها به شکل آزاد شدن منومرها و تخریب کوپلیمرها وجود دارد

که این موضوع در کاربردهایی مانند تولید آب بدون یون و بویژه در صنایع داروسازی اهمیت دارد. اما این امر تمیتواند از اهمیت کاربرد رزین ها بکاهد

بویژه آنکه رزین های جدید در شرایط دمایی معمولی از پایداری شیمیایی فوق العاده ای برخوردارند بوطریکه در همه حلالهای آلی و محلول های الکترونیک نامحلول هستند .

سختی گیر

فرایند رزین | پایداری شیمیایی رزین | ارسال رایگان

دو استثنای اصلی عبارتند از تخریب دانه های رزین در اثر تماس مداوم با تشعشات هسته ای و نیز اکسید های شیمیایی قوی چون اسید نیتریک ،

اسید کرومیک شش ظرفیتی ، یون های کرات پنج ظرفیتی و هالوژن ها .توحه داشته باشید که حتی اکسیژن در حد اشباع نیز می تواند در حضور کاتیون فلزات واسطه

باعث شروع ناپایداری شیمیایی رزین شود هرچند که در دماهای معمولی بسیار کند انجام می شود . توجه به این نکته مهم است

که تحت هیچ شرایطی رزین های آنیونی نباید در تماس با اسید نیتریک غلیظ قرار گیرد چون منجر به انفجار می گردد . تماس رزین با اسید نیتریک رقیق مجاز است

اما باید مطمئن بود که اولا اسید نیترک تغلیظ نمی شود و ثانیا محیط بسته نباشد تا امکان افزایش فشار فراهم نشود ولی بهرحال کار با اسید نیتریک رقیق نیز نباید

در دمای بالا باشد .

رزین  کاتیونی

در مورد رزین های کاتیونی کار با اسید نیتریک مجاز است ولی غلظت های بالای اسید نیتریک بیش از سه نرمال میتواند

باعث تخزیب تدریجی شبکه رزین شود . عمر مفید و ظرفیت رزین های کاتیونی و نیز رزین های آنیونی ضعیف بیشتر تحت تاثیر فشار های مکانیکی و نیز آلودگی رزین

می باشد . اما وضع برای رزین های آنیونی قوی فرق می کند چون آمین درجه چهار در این رزین ها ذاتا ناپایدار است بطوریکه یک رزین آنیونی قوی

چه از نوع یک و یا نوع دو بطور متوسط در هر سال حدود ۵ تا ۱۰ درصد ظرفیت خود را از دست می دهد . فرم هیدروکسیدی رزین آنیونی قوی ناپایدار می باشد

از این رو توصیه میشود که اگر قرار است رزین آنیونی برای مدتی ذخیره شود به صورت مرطوب و فرم استاندارد آن نگهداری شود

یعنی رزین های کاتیونی به صورت هیدروزنی یا سدیمی و رزین های آنیونی به صورت کلراید باشند.