انواع روش های تصفیه فاضلاب: وزارت محیط زیست از طبقه بندی طبق دستورالعمل های جهانی برای توصیف انواع مختلف تصفیه فاضلاب استفاده می کند. در عمل، ما در مورد انواع تصفیه کردن زیر و در نتیجه انواع تصفیه خانه های فاضلاب، به اختصار صحبت می کنیم:
انواع روش های تصفیه فاضلاب | سختی گیر رزینی | آریاعمران
در ادامه مطلب قبل:
- اولیه (WWTP مکانیکی)
- ثانویه (WWTP مکانیکی بیولوژیکی بدون حذف فسفر و نیتروژن)
- سوم (WWTP مکانیکی بیولوژیکی با حذف فسفر و/یا نیتروژن)
در عمل گاهی اوقات به طور جداگانه به پیش تمیز کردن نیز اشاره می شود که طبق برخی منابع به عنوان بخشی از نظافت اولیه نیز شناخته می شود.
توسعه سیستماتیک تسهیلات برای تصفیه فاضلاب خانگی و صنعتی در اروپا حدود صد سال پیش آغاز شد.
این فرآیند مبتنی بر دانش بود که رودخانه‌ها دیگر نمی‌توانند با مقدار مواد مصرف‌کننده اکسیژن که تخلیه می‌شوند کنار بیایند
و در آستانه فروپاشی بیولوژیکی هستند، به این معنی که برخی از آنها عملاً از اکسیژن محروم می‌شوند. انتشار مقدار زیادی
از آلاینده‌ها و زباله‌ها در آن زمان پیامد صنعتی شدن بود، زمانی که تقریباً در ۵۰ سال، فاضلاب‌ها در اکثر شهرهای بزرگ اروپا ساخته شدند .
به خصوص در آلمان، این روند به دلیل رونق ساخت و ساز در طول جنگ جهانی دوم تسریع شد. به محض اجرای حذف متمرکز فاضلاب، مفهوم تصفیه متمرکز آن نیز ایجاد شد.
مراحل اولیه طرح مکانیسم های اساسی تصفیه فاضلاب به قرار زیر بوده است:
حذف مواد درشت محلول با استفاده از الک و چنگک
از بین بردن تمام اجزای ناخالص حل نشده
حذف اجزای محلول فاضلاب , جلوگیری از اختلاط فاضلاب با روش های بیولوژیکی
این مکانیسم ها یا مراحل اساسی تصفیه فاضلاب تا به امروز حیاتی هستند. تنها روش های بیولوژیکی تصفیه آب بیشتر توسعه یافته است.
تصفیه اولیه
همانطور که ه طور مختصر بیان شد، فاضلاب ابتدا از طریق غربال یا رنده ای که درشت ترین اجزای آلودگی (شاخه ها، زباله ها و غیره) را جذب می کند به WWTP هدایت می شود.
سپس از طریق توری ها به داخل اتاق (محفظه شن) ادامه می یابد، جایی که سایر ناخالصی های درشت مانند شن و ماسه، که به پایین فرو می روند، حذف می شوند. متعاقباً جریان آب در مخزن ته نشینی کند می شود به طوری که ذرات ریزتر نیز ته نشین می شوند.
به جهت مطالعه مقاله سختی گیر کلیک کنید.
تصفیه ثانویه
تصفیه ثانویه که به آن بیولوژیک گفته می شود، از باکتری های موجود در فاضلاب برای حذف حداکثر ۸۵ درصد ناخالصی های بیولوژیکی استفاده می کند.
تکنیک های اصلی تمیز کردن ثانویه شامل استفاده از لجن فعال شده است . سپس با ته نشین شدن در محفظه ته نشینی دیگر از آب تصفیه شده جدا می شود.
این لجن همچنین قادر به حذف برخی از ترکیبات فسفر یا نیتروژن است. در گذشته به جای استفاده از لجن فعال، از فیلترهایی به ارتفاع حدود ۲٫۵-۲
متر از سنگ های انباشته استفاده می شد که آب از طریق آنها به اتاق رسوب گذاری می رفت. این روند در بیشتر موارد کنار گذاشته شده است .
در برخی موارد، آبی که به این روش تصفیه می‌شود، می‌تواند متعاقباً با کلر یا اشعه ماوراء بنفش ضد عفونی شود و دوباره به جریان آب رها شود،
حتی اگر هنوز حاوی مقداری مواد مغذی محلول باشد.
تصفیه درجه سوم
تصفیه ثالثی، مشابه تصفیه ثانویه، وظیفه “پایان” پساب های حاصل از WWTP، به ویژه حذف نیتروژن و فسفر را دارد.
این مجدداً شامل بهبود مکانیکی-بیولوژیکی بیشتر کیفیت آب است. با ضد عفونی آب تمام می شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.