تفاوت فاضلاب و پساب چیست | تصفیه آب | آریا عمران

تفاوت فاضلاب و پساب چیست: نماد آب شفافیت و پاکی است. آبی که به خوبی با مایعات و همچنین جامدات و گازها مخلوط می شود، بسیار خوب است و میل ترکیبی خوبی دارد، بنابراین به دلیل خواص عالی در برابر آلودگی مواد مضر بسیار آسیب پذیر است. به شکل صابون در حمام، غذا در سینک، مواد ناشناخته از تأسیسات مختلف صنعتی و آب باران، با همه کثیفی های شهر یکی می شوند و نامشان به «فاضلاب» و «پساب» ناخوشایند تغییر می کند.  ۸۰ درصد از این فاضلاب بدون انجام عملیات تصفیه به طبیعت تخلیه می شود که بقای بسیاری از موجودات آبزی را تهدید می کند و ۲٫۲ میلیارد نفر در سراسر جهان بدون آب آشامیدنی سالم زندگی می کنند.

تفاوت فاضلاب و پساب چیست | تصفیه آب | آریا عمران

فاضلاب به آبی اطلاق می شود که توسط زندگی انسانی یا فعالیت های اقتصادی یا آب باران و آب زیرزمینی از مکان هایی مانند ساختمان ها / جاده ها به فاضلاب می ریزد. (به استثنای کشت محصولات زراعی) از طرفی پساب به آبی اطلاق می شود که به دلیل مخلوط شدن آلاینده های مایع یا جامد در مجتمع های صنعتی نمی توان از آن استفاده کرد.

چرا فاضلاب برای آبزیان مضر است؟

در سال های اخیر گزارش های بسیاری از مرگ گروهی آبزیان مختلف به خصوص ماهی ها را می شنویم.

اگرچه ماهی ها اغلب در مقیاس کوچک می مردند، اما شناور شدن ناگهانی هزاران ماهی به سطح اب غیرعادی است.

و کارشناسان به “اتروفیکاسیون” به عنوان عامل تعیین کننده این پدیده اشاره کردند.

تصفیه فاضلاب

اوتروفیکاسیون به معنای واقعی کلمه پدیده غنی سازی آب از نظر مواد مغذی است. مواد مغذی (نیتروژن، فسفر و غیره)

از طریق فاضلاب خانگی مانند مواد شوینده مصنوعی، فاضلاب های صنعتی و کودهای انسانی و دامی به رودخانه ها و دریاچه ها وارد می شوند.

آیا داشتن مقدار زیادی مواد مغذی خوب نیست؟ همانطور که در نگاه اول ممکن است آسان به نظر برسد، این فقط برای فیتوپلانکتون های آبزی

(جلبک ها) صادق است. فیتوپلانکتون‌هایی که هجوم بیش از حد فسفر و نیتروژن را تغذیه می‌کنند، در فرآیند تکثیر فیتوپلانکتون‌ها و فعال شدن،

اکسیژن موجود در آب را مصرف می‌کنند و فیتوپلانکتون‌هایی که در چنین مقدار زیادی رشد می‌کنند، سطح آب را می‌پوشاند و نور خورشید را مسدود می‌کند.

این معنای واقعی اصطلاح اوتروفیکاسیون است، یعنی گیاهان و حیوانات موجود در آب که به اکسیژن و نور نیاز دارند می میرند و آب می پوسد. به عبارت دیگر،

آبزیان به دلیل کمبود اکسیژن توسط فیتوپلانکتون ها خفه می شود و به این ترتیب، اوتروفیکاسیون یکی از خطرناک ترین اشکال آلودگی آب است

که نفس کشیدن را با فشار دادن توده ای از مواد غذایی چسبنده برای حیات در آب غیرممکن می کند.

تصفیه آب

فرایند تصفیه فاضلاب

رودخانه‌ها و دریاچه‌هایی که به‌دلیل اتروفیکاسیون به رنگ سبز و قرمز درآمده‌اند، اکوسیستم آبی را مختل می‌کنند و سرانجام عوارض آن به دست انسان می‌رسد.

به منظور جلوگیری از این امر، البته کاهش استفاده از مواد شوینده و جلوگیری از علت اصلی، مانند دفع صحیح کود دامی، مهم است.

با این حال، راه حل قابل اعتمادتری را می توان در علم و فناوری یافت که مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر و روش تصفیه فاضلاب و پساب را که آنها را به کار می برد حذف می کند.

اصولاً سه راه برای تصفیه فاضلاب و فاضلاب وجود دارد. اینها عبارتند از «تصفیه فیزیکی» ناخالصی‌های رسوب‌دهنده و فیلتر،

«تصفیه شیمیایی» انعقاد یا اکسیداسیون با تزریق مواد شیمیایی، و «تصفیه بیولوژیکی» خالص‌سازی با استفاده از میکروارگانیسم‌های مختلف است.

تصفیه آب با ترکیب این سه روش با توجه به هدف مصرف آب پس از تصفیه مانند آب آشامیدنی، آب زنده یا تخلیه آب انجام می شود. در میان روش‌های

مختلف تصفیه فاضلاب، تصفیه بیولوژیکی عمدتاً برای حذف نیتروژن و فسفر، عوامل اوتروفیکاسیون،

استفاده می‌شود و به آن «تصفیه پیشرفته یا تصفیه ثالث)» می‌گویند.

برای درک چگونگی حذف نیتروژن و فسفر از فرآیند تصفیه آب، لازم است اصل علمی را درک کنید،

حتی اگر کمی دشوار  باشد. اول از همه، فرآیند حذف نیتروژن بسیار ساده است: نیتروژن موجود

در آب را به گاز تبدیل می کند و آن را دور می کند، در این فرآیند نقش اکسیژن و همچنین میکروارگانیسم ها بسیار مهم است.

ابتدا در حالت هوازی با اکسیژن، میکروارگانیسم‌هایی (Nitrosomonas، Nitrobactor و غیره) که نیتروژن را اکسید می‌کنند،

در فرآیند نیتریفیکاسیون قرار می‌گیرند و نیتروژن نیترات (NO 3 -N) تولید شده از این فرآیند، این بار در حالت بدون اکسیژن است.

میکروارگانیسم‌های نیتروژن‌زدایی بی‌هوازی اختیاری (پسودوموناس و غیره) در گاز نیتروژن گازی (N 2 ) قرار می‌گیرند و (نیتروژن‌زدایی) آزاد می‌شوند.

PAO چیست؟

PAO (ارگانیسم‌های تجمع‌دهنده فسفر زدایی) که فسفر را حذف می‌کنند، فسفر را در حالت بی‌هوازی آزاد می‌کنند

و در حالت هوازی فسفر را جذب می‌کنند. به عبارت دیگر، مواد آلی حاوی فسفر را در حالت بی هوازی قرار دهید،

میکروارگانیسم های تصادفی را اضافه کنید تا آن را به اسیدهای چرب فرار که به راحتی تجزیه می شوند، اضافه کنید،

PAOs که میکروارگانیسم ها هستند را اضافه کنید تا فسفر آزاد شود، سپس تغییر دهید. شرایط را به حالت هوازی دوباره به مصرف فسفر تبدیل می کند

اگر این فرآیند به طور متناوب تکرار شود، PAO ها مقدار زیادی فسفر مصرف می کنند و در نهایت ماده جدیدی که فسفر از آن خارج شده است ایجاد می شود.