روند عملکرد آب شیرین کن: به منظور خنثی کردن بار منفیجامدات معلق ؛ پلیمرهای دارای بار مثبت (کاتیونی) به آب تزریق می شوند . این پلیمرها به عمل انعقادا جامدات کمک می کنند در ضمن این عامل به عنوان لخته کننده عمل می کنند و موجب نگه داشتن مواد معلق در کنار یکدیگر می شوند که تفکیک جامدات معلق از محلول را تسریع می کند . ه منظور حذف جامدات معلق معمولا یک منعقد کننده کاتیونی قبل از فیلترهای با بستر یک نواخت به آب تزریق می شود .
روند عملکرد آب شیرین کن صنعتی | سختی گیر | آریاعمران
به منظور تزریق مقدار مناسب منعقد کننده می توان از پتانسیل زیتا (Zeta potential) به عنوان یک نشانگر غیر مستقیم اتفاده کرد .
از نظر تئوری برای حذف جامدات معلق به بهترین وجه ممکن ، منعقد کننده باید به اندازه ای تزریق شود تا پتانسیل زتا صفر گردد .
اگر منعقد کننده بیش از حد تزریق شو به طوری که پتانسیل زتا مثبت شود ، هدایت الکتریکی جامدات معلق افزایش می یابد ، (پتانسیل زتا در فصل ۱ شرح داده شده است)
تزریق منعقد کننده
تزریق منعقد کننده پلیمری کاتیونی ، روشی بود که قبل از دستیابی به تکنولوژی RO برای کاهش غلظت جامدات معلق مورد استفاده قرار می گرفت .
متاسفانه ، استفاده از چنین روشی به عنوان جزیی از پیش تصفیه RO که اغلب با هد کاهش سرعت گرفتگی سیستم RO انجام می شود .
موثر واقع نمی شود اگرچه تزریق منعقد کننده پلیمری می تواند در کاهش غلظت جامدات معلق در ورودی RO بسیار موثر واقع شود ، اما می تواند موجب گرفتگی غشای RO نیز شود .
فیلترهای با بستر یک نواخت در حذف منعقد کننده ها به طور صد در صد موثر نیستند هر منعقد کننده ای که از فیلترها بگذرد،
تمایل دارد که بر روی سطح غشای RO جذب شود . این گفته به خصوص در مورد غشاهای پلی امید که دارای بار منفی هستند صادق است .
بار مثبت منعقد کننده جذب غشا شده و غیر ممکن است که از آن جدا شود .
منعقد کننده های کتیونی همچنین تمایل به واکنش با بازدارنده های رسوب (که برای کاهش پتانسیل تشکیل رسوب مورد استفاده قرار می گیرند ) دارند .
از آن جایی که اکثر بازدارنده های رسوب درای بار منفی هستند (آنیونی ) با انعقاد کننده دارای بار مثبت واکنش می دهند . نتیجه این واکنش ،
تشکیل یک کمپلکس غیر محلول است که به راحتی موجب گرفتگی سیستم RO می شود . بسته ب طبیعت منعقد کننده و باز دارنده ی رسوب ،
تمیز کردن و گرفتگی ممکن است بی نهایت مشکل باشد .
کارایی یک سیستم RO با غشای پلی امید را نشان می دهد که دارای منعقد کننده پلیمری است و در بالا دست فیلترهای با بستر یک نواخت به آب تزریق می شود .
منعقد کننده کاتیونی
منعقد کننده کاتیونی شامل گروه های پایه آمونیوم حلقوی است . یکنواخت بودن دبی آب ، نشانگر یک رابطه ی مستقیم بین زمان تزریق و شروع افزایش گرفتگی است
(نقطه (Aکارایی غشا بعد از تمیز کاری به دلیل اضافه کردن منعقد کننده هیچ گاه برابر با کارایی زمان اولیه نخواهد بود . (نقطه B)
حتی بعد از این که تزریق منعقد کننده قطع می شود .RO در معرض گرفتگی سریع تر قرار می گیرد در نتیجه باید مبادرت به تنیز کاری گرفتگی های تشکیل شده
با استفاده از محلول های شستشود نمود به هر حال ، امکان این نیست که کارایی غشا به حالت اولیه برگردد . تاثیر پلیمر به قدری پایدار بود که به نظر می رسید
غشا ، یک کارایی ثابت داشته است . این خط عینا (Base Line) حدود ۱۵ تا پایین تر از دبی آب محصول نرمال است و ۳۰ تا ۴۰ درصد بالاتر از اختلاف فشار سیستم اس
(اختلاف بین فشار خوراک و فشار تلغیط شده .)
برای مصرف کننده نهایی باید این امکان وجود داشته باشد که خط مبنای کارایی متناوب را پذیرا باشد . در صورتی که سرعت گرفتگی غشا ،
افزایش ناگهانی نداشته باشد بعد از تمیز کاری ، کارایی غشا سریعا تا زیر خط می نا کاهش پیدا خواهد کرد . این مورد مانند جذب جامدات معلق
در سطح عشا توسط پلیمر است . اکثر این جامدات معلق تمایل دارند به سمت آب علیظ شده شستشو شوند اگر پلیمر در غشا وجود نداشته باشد ،
نتیجه نهایی این است که تمیز کاری ادواری به منظور ثابت نگه داشتن دبی آب محصول ضرورت دارد.پایان صفحه دوم
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.