نحوه تصفیه فاضلاب شهری | آب شیرین کن صنعتی | آریاعمران

نحوه تصفیه فاضلاب شهری: اکثر کاربران یک سیستم مدرن به این فکر نمی کنند که آب  سینک یا توالت کجا جاری می شود. اگر انسدادی وجود داشته باشد و آب خارج نشود، نگرانی ایجاد می‌شود. اما معمولاً این مشکل به راحتی  با کمک یک پیستون یا مواد شیمیایی خانگی مانند آب روانه لوله  حل می شود.

اما پس از خروج زهکش ها از میدان دید چه اتفاقی می افتد؟ این تا به حال فکر کرده آید آب دور ریز خانه شما به کجا می رود؟ چه سرنوشتی پیدا می کند؟ آیا این آب قابل استفاده مجدد است؟

نحوه تصفیه فاضلاب شهری | آب شیرین کن صنعتی | آریاعمران

ساکنان شهرها و سکونتگاه های بزرگی  به شبکه اصلی فاضلاب متصل هستند، نگرانی بابت دفع فاضلاب و اتفاقاتی که پس از آن بر سر پساب تولید شده توسط آنها می افتد، ندارند.‌

در شهرهای بزرگ پس از سرازیر شدن آب کثیف در زهکشی، در وارد سیستم فاضلاب می شود.  سپس جریان فاضلاب افزایش می یابد، از یک توده کامل فاضلاب عبور می کند، جریان های خانه های مختلف، مناطق کوچک را ترکیب می کند.

تصفیه فاضلاب

در طول مسیر، رودخانه‌های فاضلاب شهری که از طریق لوله‌های فاضلاب اصلی در زیر پیاده‌روها و جاده‌ها جاری می‌شوند، با فاضلاب صنعتی و همچنین آب باران و آب ذوبی که به فاضلاب طوفان می‌ریزد، پر می‌شود. در پایان، همه چیز به حوضه های فاضلاب، تقسیم بر مناطق، ختم می شود.

آب شیرین کن

سیستم فاضلاب هر شهرک به این صورت است. عنصر اصلی در آن تصفیه خانه فاضلاب است. از آنجا که منحرف کردن زباله نیمی از کار است، تصفیه آب آلوده تا سطح بازگشت ایمن به حوضه های آب طبیعی مهم است.

نحوه تصفیه فاضلاب شهری

شبکه فاضلاب شهری تنها در اندازه آن با سیستم فاضلاب محلی یک خانه خصوصی متفاوت است. بیایید ببینیم فاضلاب چگونه تصفیه می شود.

در بیشتر موارد، این فرآیند بر اساس یک طرح کلاسیک است که شامل دو مرحله است:

• تمیز کردن مکانیکی
• درمان بیولوژیکی

در برخی موارد (به عنوان مثال، اگر زباله های تصفیه شده باید مستقیماً در آن تخلیه شوند)، از روش فیزیکی و شیمیایی و همچنین ضد عفونی آب استفاده می شود.

تمیز کردن مکانیکی

مرحله اول تمیز کردن مکانیکی است. در این مرحله با کمک فیلترهای مکانیکی معمولی – شبکه‌هایی با سلول‌های مختلف – زباله‌های نامحلول در آب گیر می‌افتند: سنگریزه‌ها، شیشه‌های شکسته، قطعات پلاستیکی از سنجاق سر یا اسباب‌بازی‌ها، گوشواره‌ها ، به طور کلی، همه چیزهایی که با بی‌احتیاطی وارد فاضلاب سینک یا توالت  شده است.

پاک کننده های چربی همچنین متعلق به سیستم های تمیز کننده مکانیکی هستند، تله های چربی ، که اگرچه ارگانیک هستند اما با باکتری ها بسیار ضعیف تصفیه می شوند یا اصلاً تصفیه نمی شوند. اگر فاضلاب زیادی وجود نداشته باشد، معمولاً مرحله تصفیه مکانیکی نادیده گرفته می شود.

تصفیه بیولوژیکی

روش بیولوژیکی تصفیه فاضلاب در انگلستان در سال ۱۹۱۳ توسعه یافت. این بر اساس فعالیت حیاتی یک گروه  از میکروارگانیسم ها ، آمیب های مختلف، روتیفرها، زئوژل ها و ‌‌… است. در طی مراحل به اصطلاح لجن فعال را در تصفیه خانه تولید می کند.

آنچه فاضلاب از آن ساخته شده است به عنوان غذا برای این میکروارگانیسم ها عمل می کند. آنها با کمک آنزیم های موجود در سلول های خود، مواد آلی را که عمدتاً از فاضلاب شهری تشکیل شده است، تجزیه می کنند.

فرآیندهای بیولوژیکی اکسیداسیون مواد آلی در تصفیه خانه های فاضلاب می تواند با مشارکت اشکال هوازی باکتری ها، آنهایی که برای تنفس به اکسیژن نیاز دارند و بی هوازی – آنها برای زندگی خود به اکسیژن نیاز ندارند، انجام شود.

باکتری های هوازی مواد آلی فاضلاب را به دی اکسید کربن (CO2) و آب، و نیتروژن آمونیوم و سولفات ها را به ساده ترین مواد، نیتروژن و فسفر تجزیه می کنند.

اگر دسترسی به اکسیژن وجود نداشته باشد، جامعه ای از میکروارگانیسم های بی هوازی ایجاد می شود و فرآیندهای بیوشیمیایی با آزاد شدن متان (CH4) انجام می شود. تمام این بیوشیمی منجر به آزاد شدن انرژی می شود که باکتری ها از آن برای وجود و تولید مثل استفاده می کنند.

فرآیندهای مشابهی که شامل همان شرکت میکروارگانیسم ها در طبیعت است به طور مداوم ادامه می یابد ، میکروارگانیسم های هوازی در لایه های بالایی خاک زندگی می کنند و در بدنه های آبی، باکتری های بی هوازی در لایه های پایینی خاک زندگی می کنند.

فعالیت حیاتی گیاهان به طور جدایی ناپذیری با زندگی میکروارگانیسم های موجود در خاک و مخازن طبیعی مرتبط است. به لطف آنها هوموس ایجاد می شود بنابراین روش تصفیه را بیولوژیک می نامند.