بنیان رزین در سختی گیر

بنیان رزین در سختی گیر

بنیان  رزین سختی گیر شامل یک شبکه پلیمری است که به بعضی از نقاط آن ،

گروه یونی غیر متحرک چسبیده است . اگر گروه یونی غیر متحرک ، یک آنیون چون سولفونیک باشد ،

بنیان رزین دارای بار منفی بوده و رزین در شبکه خود یک کاتیون متحرک خواهد شد .

به چنین رزینی ، رزین کاتیونی می گویند و اگر کاتیون متحرک ، یون هیدروژن باشد به آن رزین کاتیون اسیدی می گویند.

ما اگر گروه یونی غیر متحرک یک کاتیون در دستگاه های سختی گیر چون گروه +۳(ch3)N باشد

بنیان رزین دارای بار مثبت بوده و رزین در شبکه خود یک آنیون متحرک خواهد داشت ، به چنین رزینی ، رزین آنیونی می گویند

و برای ساده نویسی ، بنیان رزین را در طراحی سیستم سختی گیر با Z نشان میدهند .

اگر آنیون متحرک -OH باشد ، رزین آنیونی را رزین آنیونی بازی یا هیدروکسیلی میگویند و

در سیستم سختی گیر با ZOH نشان می دهند . کلراید سدیم را یک الکترولیت قوی می گویند

چون درجه تفکیک آن زیاد است ولی استات سدیم که دارای درجه تفکیک کم است را یک الکترولیت ضعیف می نامند.

بنابراین معیار قوی یا ضعیف بودن یک الکترولیت در ، بنیان آن است . در مورد رزین ها نیز این قانون صادق است.

منظور از رزین کاتیونی قوی در سیستم های سختی گیر ، آن رزینی است که گروه یونی غیر متحرک

آن یک گروه قوی چون گروه سولفونیک باشد . بر عکس اگر گروه یونی غیر متحرک

یک گروه ضعیف چونگروه کربوکسیلیک -COO باشد رزین کاتیونی را ضعیف گویند .

سختی گیر رزین های آنیونی هم به دو دسته رزین آنیونی قوی و رزین آنیونی ضعیف تقسیم می شوند .

اما رزین آنیونی قوی به دو نوع ۱ و ۲ تقسیم می شود .

در رزین آنیونی قوی نوع ۱ گروه یونی غیر متحرک بنزیل تری متیل آمونیم می باشد .
قوی نوع ۲ ، گروه یونی غیر متحرک بنزیل دی متیل اتانول آمین می باشد.

 تصفیه فاضلاب