اصول تصفیه فاضلاب: درمان بیولوژیکیچیست ؟ زمانی که آلودگی زیست تخریب پذیر باشد، این فرآیند اقتصادی و کارآمد می تواند مواد آلی، نیتروژن و فسفر را حذف کند. درمان بیولوژیکی بسته به گزینه مورد علاقه در هر مورد می تواند هوازی یا بی هوازی باشد.

روش  بیولوژیکی به دلیل نگهداری کم ترجیح داده می شود. تنها زمانی می توان از آن استفاده کرد که آلاینده ها زیست تخریب پذیر باشند. می تواند هوازی (با اکسیژن) یا بی هوازی (بدون اکسیژن) باشد. هر دو روش دارای طیف گسترده ای از تنظیمات و گزینه های طراحی هستند که ویژگی های فرآیند را متفاوت می کند.

اصول تصفیه فاضلاب | سختی گیر رزینی | آریا عمران

فرآیندهای بیولوژیکی نیز بر اساس روش های زیر انجام می گیرد:

لجن فعال:  زیست توده در حالت تعلیق یک فرآیند اقتصادی و کارآمد در صورت وجود فضا است.

بیوراکتور تصفیه فاضلاب (SBR):  یک فرآیند فشرده و ناپیوسته با تطبیق پذیری و انعطاف پذیری.

بیوراکتور غشایی (MBR):  به فضای کمی نیاز دارد، کارایی بالایی دارد و فاضلاب با کیفیت بالایی را فراهم می کند.

راکتور بیوفیلم بستر شناور (MBBR):  دارای زیست توده ثابت، راندمان بالا.

راکتور بستر لجن بی هوازی بالارفته (UASB):  این راکتور به ویژه در هنگام پردازش بار آلی بالا مقرون به صرفه است.

RAFAC: یک  فرآیند بی هوازی که   برای درمان بارهای آلی بالا توسعه یافته است.

سختی گیر

تبخیر خلاء

اکثر تصفیه کنندگان فاضلاب  تجربه گسترده ای با این تکنیک دارد که برای جابجایی زباله های صنعتی مایع و مخلوط های پیچیده ایده آل است.

این یک فرآیند تمیز، فشرده، همه کاره و بسیار کارآمد است. در صورت لزوم می توان از آن برای جلوگیری از تخلیه مایع استفاده کرد.

این ساده ترین، مطمئن ترین و مقرون به صرفه ترین راه برای تصفیه پسماندهای مایعی است که با وسایل معمولی تمیز نمی شوند. در بسیاری از موارد، این بهترین جایگزین است.

طیف اواپراتورهای خلاء بر اساس سه نوع مختلف تجهیزات تصفیه فاضلاب صنعتی است که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند:

•  وکیوم پمپ حرارتی
•  خلاء مکانیکی با فشرده سازی مجدد
• اواپراتورهای خلاء چندگانه.

تصفیه  فیزیکی و شیمیایی

این فرآیند تصفیه فاضلاب صنعتی طیف وسیعی از روش‌ها را پوشش می‌دهد که می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب با انواع مختلفی از آلاینده‌ها (مانند روغن‌ها و چربی‌ها، ذرات معلق، کلوئیدها، رنگ‌ها، مواد آلی غیرقابل تجزیه، فلزات محلول و هیدروکربن‌ها) مورد استفاده قرار گیرد.

در واقع تصفیه بر اساس فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی می تواند اکثر آلاینده ها را از فاضلاب را  چه در یک عملیات واحد و چه پس از یک سری عملیات حذف کند.

مهمترین عملیات حذف این آلاینده ها به شرح زیر است:

• شناورسازی
• تفکیک
• ته نشینی
• انعقاد – لخته سازی
• خنثی سازی
• جذب
• فیلتراسیون
• انعقاد الکتریکی
• اکسیداسیون پیشرفته
• تالاب طبیعی

از آن برای بهداشت جمعی در مقیاس کوچک استفاده می شود، فاضلاب تحت پیش تصفیه قرار می گیرد

(چربی زدا، روغن زدا، پاک کننده شن و ماسه، و غیره) سپس آنها به آرامی توسط گرانش در حوضه های کم عمق (به نام تالاب) به گردش در می آیند.

در طی این فرآیند، تخریب مواد آلی عمدتاً توسط میکروارگانیسم‌های هوازی (که برای زندگی به اکسیژن نیاز دارند) تضمین می‌شود.

اولین حوضه ها حوضه های میکروارگانیسم ها هستند که در آن مواد آلی (میکروفیت ها) موجود در فاضلاب تجزیه می شود.

آخرین حوضه شامل عنبیه، نی، راش است. (ماکروفیت ها) که عناصر معدنی ناشی از تجزیه مواد آلی را جذب می کنند (برای رشد خود)، تابش خورشید می تواند آلاینده های بیولوژیکی را نیز از بین ببرد.

اندازه گیری عملکرد تصفیه

برای مقایسه میزان آلاینده فاضلاب و آب تصفیه شده از شاخص های متعددی استفاده می شود.

جامدات معلق (SS): مواد معدنی یا آلی حل نشده با میلی گرم در لیتر اندازه گیری می شود.

ماده آلی موجود به صورت ذرات و محلول به طور غیرمستقیم توسط موارد زیر اندازه گیری می شود:

– نیاز بیوشیمیایی اکسیژن (BOD) که بر حسب میلی گرم O 2 / L اندازه گیری می شود

(به مدت ۵ روز اندازه گیری می شود (واکنش آهسته)، ما در مورد BOD 5  اندازه گیری شده در میلی گرم صحبت می کنیم.

O 2 / L) : این مقدار دی اکسیژنی است که باید به یک نمونه آب داده شود تا مواد آلی زیست تخریب پذیر موجود در آن توسط اکسیداسیون توسط باکتری های هوازی معدنی شود.

مصرف اکسیژن از دو واکنش ناشی می شود:

– اکسیداسیون شیمیایی آهسته ترکیبات آلی یا معدنی احیا کننده در حضور اکسیژن محلول.

• مصرف اکسیژن توسط میکروارگانیسم‌های موجود در محیط برای متابولیسم مواد آلی قابل جذب – اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD)، اندازه‌گیری شده در میلی‌گرم O 2 / L. این مقدار کلی اکسیژن لازم برای تخریب برخی مواد آلی (تجزیه زیستی برای میکروارگانیسم ها بسیار دشوار است) توسط اکسیداسیون با یک اکسید کننده شیمیایی قوی است.
• نیتروژن و فسفر بر   حسب میلی گرم در لیتر
• آلاینده های بیولوژیکی (باکتری ها، انگل ها): اندازه گیری شده بر حسب تعداد در میلی لیتر

این پارامترهای مختلف امکان تعریف: معادل جمعیت (یا PE) را فراهم می کند.

بار آلاینده موجود در ۱۸۰ لیتر پساب، یعنی تولید یک نفر ساکن و برای یک روز را بیان می کند.

یک  معادل جمعیت مربوط به: ۶۰ گرم BOD 5 ، ۱۳۵ گرم COD ، ۹٫۹ گرم نیتروژن، ۳٫۵ گرم فسفر است.

این واحد امکان تعیین اندازه ایستگاه ها را با توجه به اندازه توده ها و در نتیجه بار آلاینده را ممکن می سازد.

قیمت سختی گیر رزینی: رزین اپوکسی پلیمری است که تحت شرایط خاصی پخت می شود. برای به دست آوردن یک چیز زیبا با دوام، باید یک جزء ویژه – یک سخت کننده اضافه کنید. این اوست که مسئول انجماد سریع اپوکسی است.

قیمت سختی گیر رزینی | هوزینگ استنلس استیل | شرکت آریاعمران

رزین اپوکسی یک ماده دو جزئی است. این لزوما شامل یک سخت کننده است که فرآیند پلیمریزاسیون (سخت شدن) ترکیب را آغاز می کند. اپوکسی بدون سخت کننده عمل نمی کند

. به عبارت دیگر اپوکسی یک ترکیب الیگومری مصنوعی است که به طور گسترده برای ساخت رنگ و لاک الکل (LKM)، چسب، برای ایجاد وسایل خانگی زیبا و بادوام استفاده می شود. یک سخت کننده رزین اپوکسی با شروع فرآیند پلیمریزاسیون به آن کمک می کند تا به خواص نهایی خود دست یابد.

سختی گیر

سخت کننده های رزین اپوکسی از  نظر ترکیب متفاوت هستند. در خانه بیشتر از سخت کننده های آمینی مانند بیسفنول A استفاده می شود.هنگامی که بیسفنول A به اپوکسی اضافه می شود با جزء اصلی آن یعنی اپی کلروهیدرین واکنش می دهد.

با توجه به این واکنش، رزین به طور کامل خواص خود را تغییر می دهد – بسیار سخت و بادوام می شود. اما در همان زمان، بوی شدید آمونیاک در جو منتشر می شود.

هوزینگ

علاوه بر سخت کننده های آمینی، سخت کننده های اسیدی نیز وجود دارد. استفاده از آنها بسیار دشوارتر است و برای کار با آنها به تجهیزات خاصی نیاز دارند. برای اینکه رزین اپوکسی با آنها واکنش نشان دهد، باید تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد گرم شود، که انجام آن در خانه تقریبا غیرممکن است. در تولید صنعتی از سخت کننده های اسیدی استفاده می شود زیرا اپوکسی را بسیار قوی تر می کند. این خاصیت ضد آب بودن و مقاومت در برابر دماهای بالا را دریافت می کند و همچنین به دی الکتریک تبدیل می شود.

نحوه انتخاب هاردنر رزین اپوکسی

قبل از انتخاب یک هاردنر، لازم است بدانید که اپوکسی چگونه و برای چه چیزی استفاده می شود. اگر پلیمریزاسیون در خانه انجام می شود، همیشه باید یک سخت کننده آمین انتخاب کنید.

سپس باید نوع ریخته گری را تعیین کنید:

شفاف، بدون سایه های رنگی و حباب؛

ساختاری که رنگ و شفافیت برای آن چندان مهم نیست.

برای ریخته گری شفاف، از رزین های جواهرات ویژه با افزایش سیالیت استفاده می شود. حباب ها راحت تر از آنها خارج می شوند و رنگ در هر دسته ای همیشه کاملاً شفاف است. آنها با رنگ ، زرق و برق و سایر افزودنی های تزئینی مخلوط می شوند. چنین رزین هایی همیشه با سخت کننده مخصوص به خود همراه هستند که سازنده نسبت های ایده آل را برای آن محاسبه کرده است.

در ریخته‌گری ساختاری از رزین اپوکسی ضخیم‌تری استفاده می‌شود که ممکن است رنگ آن از لاتی به قطعه دیگر متفاوت باشد. سخت کننده آن را می توان جایگزین کرد یا با دست ساخت.

نحوه مخلوط کردن اپوکسی با هاردنر

هنگام مخلوط کردن رزین اپوکسی، رعایت فناوری بسیار مهم است. اگر این کار انجام نشود، محصول نهایی به شدت از نظر کیفیت و ظاهر از دست خواهد رفت. در اینجا قوانین اساسی وجود دارد که همیشه باید هنگام کار با اپوکسی رعایت کنید:

قالب به دقت مهر و موم شده است.

قبل از اختلاط و ریختن حجم زیادی از رزین، یک ریختن آزمایشی انجام می شود.

رزین و هاردنر به مقدار مناسب از قبل در ظروف جداگانه تهیه می شود.

هاردنر کاملاً با رزین مخلوط می شود.

پس از مخلوط کردن، رزین با سخت کننده در ظرف تمیزی ریخته می شود.

ترکیب مخلوط بسیار سریع ریخته می شود.

اینکه چه مقدار سفت کننده به رزین اضافه شود به توصیه های سازنده بستگی دارد. اگر نسبت نقض شود، هیچ کس کیفیت پلیمر تمام شده را تضمین نمی کند.

چه چیزی می تواند جایگزین سختی رزین اپوکسی شود

اغلب هاردنر با اپوکسی عرضه می شود. اما گاهی برای کل حجم رزین کافی نیست. در این صورت می توانید:

خرید همان سخت کننده؛ یک آنالوگ ارزان تر با همان ماده فعال خریداری کنید.

سعی کنید سخت کننده خود را در خانه بسازید.

هنگام انتخاب یک جایگزین، باید سخت کننده اصلی را به دقت مطالعه کنید یا با یک متخصص تماس بگیرید. رایج ترین سخت کننده های آمینی پلی اتیلن پلی آمین (PEPA)، پتیلن تترامین (TETA)، آمینواکریلات و دی اتیلن تریامین هستند.

هر گونه مخلوط و جایگزین خانگی تقریباً همیشه بدتر از سخت کننده اصلی خواهد بود. برای آنها، محاسبه دقیق غیرممکن است و برخی از مواد (به عنوان مثال، اسید فسفریک) در اپوکسی بسیار دشوار است. می توانید سعی کنید سخت کننده های آمینی را با آمونیاک و الکل خشک جایگزین کنید.

سیستم سختی گیر رزینی: فرآیند نرم شدن آب و از بین رفتن سختی  شامل حذف مواد رسوبی چون  کلسیم و منیزیم است. این کار توسط رزین های مبدل انجام می شود که هر دو کاتیون را حفظ کرده و آنها را با سدیم مبادله می کنند. آبی که سخت تلقی می شود، آبی است که حاوی این دو عنصر به مقدار زیادی است. از بین بردن این مواد سخت به راحتی توسط سختی گیر رزینی امکان پذیر است.

سیستم سختی گیر رزینی | تصفیه فاضلاب | آریا عمران

رزین ها از یک ماده پلاستیکی یا پلیمری به نام پلی استایرن (S یا وینیل بنزن) ساخته شده اند که با دی وینیل بنزن DVB ذوب شده و در ساختار ترکیب نهایی پیوندهای عرضی ایجاد می کنند.

رزین ها شکل کروی خود را از طریق فرآیند ساخت خاص خود به دست می آورند. قطرات ریز مونومر (غیر پلیمریزه) معلق در آب، درست مانند روغن در آب، کره‌هایی را تشکیل می‌دهند. کاتالیز شده و گرم شده،این قطرات به مواد جامد پلیمریزه می شوند.

این کره های جامد کوچک که به کره های کوپلیمری (از دو مونومر تشکیل شده اند) معروف هستند، شفاف هستند. برای تبدیل این کوپلیمرها به رزین‌های کاربردی، کره‌ها با محلول اسید سولفوریک قوی واکنش داده می‌شوند که با کوپلیمر ترکیب می‌شود و به حلقه بنزن استایرن می‌پیوندد.

در طی فرآیند واکنش، این پلاستیک ها رنگ آشنای خود را به خود می گیرند (از کهربایی تا قهوه ای تا سیاه). رنگ از اهمیت کمی برخوردار است و هیچ تأثیری بر کیفیت، کارایی یا دوام رزین حاصل ندارد. محصول سولفونه شده در آب به شدت متورم می شود اما حل نمی شود (به دلیل اتصال متقاطع).

محتوای  آب به یون‌هایی مانند کلسیم، منیزیم و سدیم اجازه می‌دهد تا در کره رزین حرکت کنند و به میلیون‌ها سایت سولفونه‌شده واکنشی متصل شوند. رزین های سختی گیر در سطح مولکولی بسیار متخلخل با ساختارهای کاملاً باز و منافذ پر از آب هستند.

تصفیه فاضلاب

مزایای سختی گیر رزینی

از جمله مزایای سختی گیر رزینی جلوگیری از جرم گیری در لوله های مسی و پی وی سی است.

رسوب در لوله ها باعث کاهش جریان آب می شود. رسوب زدایی لوله ها با استفاده از اسیدها امکان پذیر است،

اما این فرآیند پیچیده، دشوار، گران است و می تواند منجر به خوردگی، سوراخ شدن و نشت های بعدی شود.

یکی دیگر از مزایای سختی گیر رزینی آب این است که باعث می شود صابون ها و مواد شوینده بهتر عمل کنند.

آب سخت به این مواد اجازه نمی دهد تا عملکرد خود را به درستی انجام دهند و باعث می شود

تا میزان آنها و آب مورد نیاز برای شستشوی مناسب به میزان قابل توجهی افزایش یابد. علاوه بر این، کیفیت شستشو کمتر از آن است که با آب غیر سخت به دست می آید.

همچنین نرم شدن آب و از بین رفتن سختی ها از خشک شدن پوست شسته شده با آن و زبری مو و لباس جلوگیری می کند.

معایب سختی گیر رزینی

ایراد سختی گیر رزینی این است که بسیاری از اوقات بدون آنالیز قبلی آب انجام می‌شود، متخصص شیمی آب برای جلوگیری از مشکلاتی که ممکن است جدی‌تر از راه‌حل مورد نظر باشد، ضروری است.

رایج ترین مشکلی که توسط یک سختی گیر نامناسب ایجاد می شود این است که آب خورنده یا برای آبیاری گیاهان نامناسب می شود (زمانی که آب بسیار سخت است، نرم شدن منجر به محتوای سدیم بالایی در آب نرم شده می شود؛ و سدیم اضافی روی گیاهان تأثیر منفی می گذارد).

برخی افراد با این اعتقاد که این تجهیزات تمام مشکلاتی که آب می تواند داشته باشد را رفع می کند،  سختی گیر رزینی  نصب می کنند: تا از وجود میکروارگانیسم ها یا باکتری ها،. آلاینده های آلی یا مواد معدنی چون کلسیم  و منیزیم نیز رهایی یابند.

 

سیستم سختی گیر رزینی

ایراد دیگر  در مورد سختی گیرهای رزینی این است که رزین تبادل یونی با نمک بازسازی می شود. بنابراین، “مخزن آب نمک” موجود در نرم کننده باید پر از نمک نگه داشته شود. این نمک از غلات است اما برای مصرف انسان استفاده نمی شود. نمک مصرفی انسان یددار و فلوئوردار به فروش می رسد و این دو عنصر برای رزین تبادل یونی مضر هستند.

چه زمانی به سختی گیر رزینی نیاز است ؟

همانطور که قبلا ذکر شد، آب سخت اجازه نمی دهد صابون و مواد شوینده به خوبی کف کنند یا به خوبی شسته شوند. پوست را خشک می کند، مو و لباس را زبر می کنند . لوله ها را به میزان قابل توجهی کثیف می کند و در جایی که تخلیه می شود (سینک، کاسه های شیشه ای، زیر شیرآلات و غیره) لکه ای سفید باقی می گذارد.

تجزیه و تحلیل  شیمیایی بهترین راه برای دانستن میزان سختی است، زیرا  به ما به طور دقیق می گوید که چقدر آب مصرفی ما سخت است. در صورت نداشتن آنالیز قبلی و کمک یک متخصص آب، نمی‌توان از میزان نمک مورد نیاز و هر چند وقت یک‌بار قرار دادن آن در مخزن و همچنین انتخاب و برنامه‌ریزی موارد لازم آگاه شد.

البته راه غیر آنالیز شیمیایی برای فهمیدن سختی اب غیر مصرف رسوب اطراف لوله ها و گرفتگی آن می باشد.

فرآیند تصفیه آب A2O: فرآیند A2O مخفف انگلیسی Anaerobic-Anoxic-Oxic است که مخفف فرآیند حذف بیولوژیکی نیتروژن و فسفر بی‌هوازی-آنوکسیک-هوازی است. فرآیند حذف بیولوژیکی نیتروژن و فسفر A2O ترکیبی از فرآیند لجن فعال سنتی، فرآیند نیتریفیکاسیون بیولوژیکی و نیترات زدایی و فرآیند حذف بیولوژیکی فسفر است.

فرآیند تصفیه آب A2O | تصفیه فاضلاب | آریا عمران

راندمان تصفیه این فرآیند به طور کلی می تواند به این موارد برسد: BOD5 و SS 90٪ تا ۹۵٪، نیتروژن کل بیش از ۷۰٪، و فسفر حدود ۹۰٪ حذف می کند،

به طور کلی برای کارخانه های فاضلاب بزرگ و متوسط ​​که نیاز به نیترات زدایی دارند مناسب است.

و حذف فسفر با این حال، هزینه ساخت سرمایه و هزینه عملیاتی فرآیند A2O بیشتر از فرآیند لجن فعال معمولی است.

در لجن فعال سیستم حذف بیولوژیکی نیتروژن و فسفر A2O، فلور عمدتاً از باکتری های نیتریف کننده،

باکتری های نیترات زدایی و باکتری های تجمع کننده فسفر تشکیل شده است. در بخش هوازی، باکتری های نیتروژن، نیتروژن آمونیاکی

و نیتروژن آلی ورودی را از طریق نیتریفیکاسیون بیولوژیکی به نیتروژن آمونیاکی تبدیل می کنند؛ در بخش بدون اکسیژن،

باکتری های نیترات زدایی نیترات وارد شده توسط ریفلاکس داخلی را از طریق نیتروژن زدایی بیولوژیکی وارد می کنند.

باکتری‌های انباشته‌کننده فسفر، فسفر آزاد می‌کنند و مواد آلی به‌راحتی تجزیه‌پذیر مانند اسیدهای چرب پایین‌تر را جذب می‌کنند؛

در بخش هوازی، باکتری‌های انباشته‌کننده فسفر زیاد هستند، فسفر از طریق تخلیه لجن اضافی جذب و خارج می‌شود.

تصفیه فاضلاب

جریان  و ویژگی های فرآیند تصفیه فاضلاب A2O

فرآیند A2O توسط متخصصان آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ بر اساس فرآیند بی هوازی-هوازی فسفر (A/O) ایجاد شد که وظیفه حذف نیتروژن و فسفر را نیز بر عهده دارد.

در این فرآیند یک مخزن بدون اکسیژن به فرآیند هوازی فسفر (A/O) اضافه می‌شود

و بخشی از مایع مخلوطی که از مخزن هوازی خارج می‌شود به انتهای جلوی مخزن هوازی بازگردانده می‌شود. نیترات زدایی و حذف فسفر

ویژگی های فرآیند:

• راندمان حذف آلاینده بالا، عملکرد پایدار و مقاومت در برابر ضربه خوب.
• عملکرد ته نشینی لجن خوب است.
• هماهنگی آلی سه شرایط مختلف محیطی، بی هوازی، بی اکسیژن و هوازی، و انواع مختلف فلور میکروبی می تواند به طور همزمان مواد آلی، نیتروژن و فسفر را حذف کند.
• اثر نیترات زدایی تحت تأثیر نسبت رفلاکس محلول مخلوط قرار می گیرد و اثر حذف فسفر تحت تأثیر DO و اکسیژن نیتریک موجود در لجن رفلکس قرار می گیرد، بنابراین راندمان حذف نیترات زدایی و حذف فسفر نمی تواند بسیار بالا باشد.
• در فرآیند اکسید زدایی و حذف فسفر همزمان برای حذف مواد آلی، جریان فرآیند ساده ترین است و کل زمان نگهداری هیدرولیکی نیز کمتر از سایر فرآیندهای مشابه است.
• تحت عملیات متناوب بی هوازی، بدون اکسیژن و هوازی، باکتری های رشته ای به تعداد زیاد تکثیر نمی شوند، SVI معمولا کمتر از ۱۰۰ است و حجیم شدن لجن رخ نمی دهد.
• محتوای فسفر در لجن بالا است، معمولاً بالای ۲٫۵٪.

عوامل موثر بر تصفیه فاضلاب  فرآیند A2O

عوامل زیادی بر اثر پساب فرآیند A2O تأثیر می‌گذارند که به طور کلی عوامل زیر وجود دارد:

1. تأثیر مواد آلی زیست تخریب پذیر در فاضلاب بر حذف نیتروژن و فسفر

ماده آلی زیست تخریب پذیر تأثیر بسیار مهمی بر حذف نیتروژن و فسفر دارد و تأثیر آن بر سه فرآیند

بیوشیمیایی در فرآیند A2O پیچیده، محدود کننده و حتی متناقض است.

در تانک بی هوازی، باکتری انباشته کننده فسفر خود باکتری هوازی است. تکثیر آن کند است

و فقط می تواند از مواد آلی با وزن مولکولی کم استفاده کند که یک باکتری ضعیف با رقابت پذیری ضعیف است

2. تأثیر سن لجن ts

سن لجن سیستم لجن فرآیند A2O تحت تأثیر دو جنبه است. اولی مخزن هوازی است.از آنجایی که حداقل نرخ تکثیر ویژه باکتری های نیتریفیک کننده

اتوتروف بسیار کمتر از باکتری های هوازی هتروتروف است، برای اینکه باکتری های نیتریفیک کننده زنده بمانند و به فلور غالب تبدیل شوند،

سن لجن باید طولانی تر باشد. ۲۰ تا ۳۰ روز مناسب است.

از طرف دیگر، حذف فسفر در فرآیند A2O عمدتاً با تخلیه لجن اضافی با محتوای فسفر بالا انجام می شود. راندمان حذف فسفر.

در عین حال، سن بیش از حد لجن باعث آزاد شدن مجدد فسفر از لجن می شود که باعث کاهش اثر حذف فسفر می شود.

3. تأثیر DO

در مرحله هوازی، DO افزایش و سرعت نیتریفیکاسیون افزایش یافت، اما زمانی که DO> 2 میلی گرم در لیتر بود،

روند رشد سرعت نیتریفیکاسیون کند شد و غلظت های بالای DO واکنش نیتریفیکاسیون باکتری های نیتریفیکاسیون را مهار کرد.

4. تأثیر نسبت رفلاکس مخلوط RN

بخش زیادی از مایع مخلوطی که از مخزن هوازی خارج می شود برای نیترات زدایی و نیترات زدایی به بخش بدون اکسیژن بازگردانده می شود.

اندازه نسبت رفلاکس مشروب مخلوط مستقیماً بر اثر نیترات زدایی و نیترات زدایی تأثیر می گذارد. اگر نسبت رفلاکس RN زیاد باشد،

نرخ نیترات زدایی افزایش می یابد. اما وقتی نسبت رفلاکس RN خیلی زیاد باشد، مصرف برق رفلاکس مشروب مخلوط می شود.

بیش از حد بزرگ باشد که منجر به افزایش شدید هزینه های عملیاتی می شود.

با توجه به رابطه بین نرخ نیترات زدایی η سیستم فرآیند A2O و نسبت رفلاکس RN مخلوط، η=RN1+RN(%)، رابطه بین این دو را می توان بدست آورد.

5. نسبت بازگشت لجن R

لجن برگشتی از کف مخزن ته نشینی ثانویه به مخزن بی هوازی باز می گردد و غلظت لجن هر مرحله توسط لجن برگشتی حفظ می شود

تا واکنش بیوشیمیایی انجام شود. اگر نسبت رفلاکس لجن R خیلی کوچک باشد، بر سرعت واکنش بیوشیمیایی هر بخش تأثیر می گذارد،

برعکس، اگر نسبت رفلکس R خیلی زیاد باشد، اثر نیتریفیکاسیون در سیستم فرآیند A2O خوب است و اثر نیترات زدایی خوب نیست،

در نتیجه مقدار زیادی NO-XN وارد لجن رفلکس می شود.

6. تأثیر نرخ بار

در واکنش نیتریفیکاسیون در مرحله هوازی، غلظت بیش از حد NH4+-N اثر مهاری بر روی باکتری های نیتریفیکاسیون خواهد داشت.

این آزمایش نشان می دهد که نرخ بارگذاری TKN/MLSS باید باشد.

7. تأثیر زمان نگهداری هیدرولیک (HRT)

با توجه به آزمایشات و تجربه عملیاتی، کل زمان نگهداری هیدرولیک (HRT) فرآیند A2O به طور کلی ۶-۸ ساعت است و نسبت HRT سه مرحله ای مرحله بی هوازی است.

تصفیه آب

8. تأثیر دما

در مرحله هوازی، زمانی که واکنش نیتریفیکاسیون در دمای ۵ تا ۳۵ درجه سانتی گراد است، سرعت واکنش با افزایش دما افزایش می یابد

و محدوده دمایی مناسب ۳۰ تا ۳۵ درجه سانتی گراد است. هنگامی که درجه حرارت کمتر از ۵ درجه سانتیگراد است،

فعالیت های زندگی باکتری های نیتریف کننده تقریبا متوقف می شود.

واکنش نیترات زدایی در بخش بدون اکسیژن را می توان در دمای ۵ تا ۲۷ درجه سانتی گراد انجام داد و با افزایش دما،

سرعت نیترات زدایی افزایش می یابد و محدوده دمایی مناسب ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی گراد است.

در مرحله بی هوازی، تأثیر دما بر آزادسازی فسفر بی هوازی آشکار نیست و اثر حذف فسفر در دمای ۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد بسیار خوب است.

به جهت مطالعه مقاله سختی گیر کلیک کنید.

9. اثر pH

در بخش بی هوازی، مقدار pH مناسب برای آزادسازی فسفر بی هوازی توسط باکتری های تجمع کننده فسفر ۶ تا ۸ است؛

در بخش نیترات زدایی بدون اکسیژن، مقدار pH مناسب برای نیترات زدایی توسط باکتری های نیترات زدایی ۶٫۵ تا ۷٫۵

و در بخش نیتریفیکاسیون هوازی، pH مناسب باکتری های نیتریفیک ۷٫۵ تا ۸٫۵ است.