پمپهای تزریق مواد شیمیایی

پمپهای تزریق موادشیمیایی :، که برای سیستم های اُسمزمعکوس با ظرفیت کمتر از ۲۵۰gpm مورد استفاده قرار میگیرند، معمولا از نوع سولنوییدی هستند.

یک سولنویید الکتریکی، دیافراگم را به جلو و عقب می راند.

شیرهای یکطرفه موجود در ورودی و خروجی محفظه دیافراگم مستقیماً موجب انتقال سیال به داخل محفظه و هدایت آن به سمت لوله خروجی پمپ می شوند.

استروک پمپ قابل تنظیم است و می توان آن را  بر روی یک مقدار ثابت تنظیم کرد که این، مشخص کننده ی درصدی از حداکثر کشش سولنویید است که دیافراگم را به سمت مکش می راند.

همچنین سرعت سولنویید داخل پمپ قابل تنظیم است، یا اینکه می توان سرعت آب را با استفاده از یک کنترل کننده ی ابزار دقیق خارجی کنترل کرد.

میزان مقرر سرعت، مشخص کننده فرکانس استروک پمپ است. میزان مقرر استروک به حداکثر درصد خروجی پمپ بستگی دارد. اگر میزان مقرر سرعت و استروک پمپ مشخص باشد، جریان خروجی پمپ، طبق رابطه زیر محاسبه میشود.

                                                  حداکثر خروجی پمپ ×% سرعت ×% استروک = خروج روزانه پمپ

میزان مقرر استروک و سرعت پمپ، منحصراً با توجه به میزان رقیق کردن مواد شیمیایی تنظیم می شود تا غلظت مواد شیمیایی مورد نظر در آب خوراک به دست آید.

تنظیم بر روی سرعت بالابه حل کردن مواد شیمیایی

در جریان کلی کمک خواهدکرد. از تنظیم پمپ بر روی سرعت پایین باید احتناب شود، مگر اینکه سیستم برای تزریق مواد شیمیایی در مسیر پایین دست طراحی شده باشد.

اکثر پمپهای سولنوئیدی دارای یک حداقل میزان استروک هستند تا از آسیب دیدگی زود هنگام پمپ جلوگیری شود. اگر میزان استروک پمپ بسیار زیاد باشد موجب کا هش عمر مفید دیافراگم  میشود.

 

لازمه ی محافظت از یک پمپ تزریق، این است که تمام مسیرهای ورودی به آن و مکش دیافراگم پر از آب باشند.اگر حبابهای هوا در مسیر ورودی یا دیافراگم وجود داشته باشند.

 بیشتر از آنچه که در خروجی از پمپ باید فشرده شوند، تحت فشار استروک پمپ، فشرده می شوند  و در نتیجه ، حبابهای هوامانع از پمپ شدن سیال می شود.

پمپهای تزریق مواد شیمیایی: تست پمپ با مواد شیمیایی قوی ، خطرناک است،

زیرا احتمال پاشیدن مواد شیمیایی بر روی پرسنل وجود دارد.

در صورت امکان، ابتدا پمپ باید با آب آزمایش شود و سپس ماده شیمیایی اضافه گردد.

پوشیدن لباس ایمنی و استفاده از محافظ سر و صورت و استفاده از دستکش ، الزامی است

و اگر لازم باشد که یک پمپ تزریق مستقیماً با ماده شیمیایی آزمایش شود ( و یا در هنگام ساختن محلول در تانک برای مصرف روزانه)، نکات ایمنی ارایه شده توسط شرکت سازنده باید مدنظر قرار گیرد.

هنگام تست پمپ با آب، به منظور حذف فشار برگشتی، مسیر خروجی سیال باید از پمپ جدا شود.

( توجه: یک شیر یکطرفه باید در محل تزریق نصب شود تا از نفوذ سیال پروسسی به داخل پمپ و تانک تزریق، جلوگیری به عمل آید.)

کاهش فشار برگشتی، امکان تخلیه هرگونه هوای اضافی در داخل لوله توسط پمپ را آسانتر میکند. لوله مکش پمپ قابل جدا شدن می باشد تا بتوان آن را بصورت دستی پر از آب نمود. این لوله باید مجدداً به پمپ متصل شود تا از تحلیه آب آن جلوگیری شود. تا زمانی که پمپ در حال تست است و هوای داخل آن تخلیه نشده است، باید با حداکثر استروک و سرعت در سرویس قرار گیرد.

پمپ و لوله مکش آن باید پایینتر از سطح مایع داخل تانک قرار داشته باشند. این کار، بخصوص هنگامی مفید است که ماده شیمیایی که پمپ می شود، نظیر هیپوکلریت سدیم یا پراکسید هیدروژن، از خود گاز متصاعد کنند.

تانکهایی که برای مصارف روزانه مواد شیمیایی مورد استفاده قرار میگیرند، طوری طراحی شده اند که پمپ تزریق مواد شیمیایی هم سطح با کف تانک باشد و لوله مکش پمپ مستقیماً به کف تانک متصل شود.

پمپهای تزریق مواد شیمیایی:

لوله هایی می توانند برای اتصال

به پمپ تزریق مورد استفاده قرار گیرندکه فقط توسط کارخانه ی سازنده ی پمپ، تولید و یا پیشنهاد شوند. اتصالات پمپ با قطر و ضخامت مشخصی طراحی شده اند.

حتی به مقدار بسیار ناچیز موجب بروز نشتی و اشکالات پیش بینی نشده میشود. 

جهت حداکثر فشردگی اتصالات لوله که توسط اکثر سازندگان پمپ مورد استفاده قرار می گیرد،

قبل از اینکه مهره ی آنها بسته شود، لوله ها باید تا حد امکان به داخل اتصالات فشار داده شوند.

پیشنهاد میشود که جهت پمپ کردن مواد شیمیایی خطرنام و زننده و (یا بدبود)

یک لوله شفاف و قطور که با ماده شمیایی سازگاری داشته باشد- دور لوله ها و جفت کننده های پمپ نصب شود.

در حالتی که نشتی در لوله های پمپ وجود داشته باشد،

این لوله به عنوان دومین عامل محدود کننده نشتی، عمل خواهد نمود.

استفاده از لوله های شفاف موجب میشود که اگر نشتی وجود داشته باشد،

قابل رویت باشد تا محل نشتی، سریع ترمیم گردد.

دومین عامل محدود کننده

ممکن است در جاهای معینی مورد استفاده قرار گیرد. این گفته در مورد تانکهایی که برای مصارف روزانه مورد استفاده قرار میگیرند به خوبی صادق می باشد.

یک شیر یکطرفه فنردار ضد سیفونی باید در مسیر خروجی

پمپ در نقطه تزریق به جریان آب خوراک به اُسمزمعکوس نصب شود.

اینکار مانع برگشت جریان به داخل مسیر لوله تزریق میشود. اگر لوله اصلی، تحت فشار خلاء قرار گیرد،

به دلیل مجهز بودن شیر به فنر، از سیفونی شدن ماده شیمیایی موجود در لوله جلوگیری میشود.

خلاء در سیستمهای اُسمزمعکوس که لوله ی مسیر اب دورریز و یا آب محصول آنها پایینتر

از سطح تانک تزریق مواد شیمیایی قرار دارد، اتفاق می افتد. فنر موجود در شیر، خلاء بین ۳ تا ۵psig را تحمل میکند.

به این معنا که لوله ی مسیر آب دورریز و آب محصول،

حداکثر می توانند بین ۷ تا ۱۲ فوت ، پایینتر از سطح تانک تزریق مواد شیمیایی قرار بگیرند.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *