روش های تصفیه فاضلاب | آب شیرین کن صنعتی | آریاعمران

روش های تصفیه فاضلاب: افزایش جمعیت و صنعتی شدن زندگی بشری رابطه مستقیمی با آلودگی محیط زیست دارد. بنابراین چالش توسعه فن‌آوری‌های تصفیه فاضلاب است که هم مؤثر و هم در دسترس همگان باشد تا دیگر آب آلوده به طبیعت تخلیه نشود .

اول از همه، ضروری است که بدانیم به طور دقیق چه چیزی به عنوان آب زائد در نظر گرفته می شود. این آب حاصل از خانه ها و مشاغل است، اما همچنین برف ذوب شده و رواناب ناشی از فعالیت های خارج از منزل  و صنعتی نیز جز پساب است. در این مقاله قصد داریم مراحل و روش‌های مختلفی را که امکان تصفیه این فاضلاب را ممکن می‌سازد و همچنین ویژگی‌هایی که در انتخاب سیستم تصفیه فاضلاب مناسب باید در نظر گرفته شود را شرح  دهیم. 

روش های تصفیه فاضلاب | آب شیرین کن صنعتی | آریاعمران

هر مرحله از فرآیند تصفیه فاضلاب برای دستیابی به نتایج مطلوب تصفیه مهم است. با این حال، درمان اولیه و سوم برای فرآیند کلی ضروری است. در فرآیند تصفیه اولیه، مواد جامد تا حد زیادی کاهش می یابد. بدون این مرحله، درمان های بعدی کمتر موثر خواهند بود. در درمان ثالثی، مواد میکروبیولوژیکی مضر کشته یا غیرفعال می شوند تا برای سازمان هایی که با آنها مواجه می شوند، بیماری ایجاد نکنند.

این روش های تصفیه فاضلاب عبارتند از انعقاد و ضد عفونی. هر یک از این فرآیندها را می توان به روش های مختلف، با تکنیک های شیمیایی یا غیرشیمیایی انجام داد. هر کدام از این روش های تصفیه فاضلاب دارای مزایا و معایب خود هستند.

آب شیرین کن

انعقاد

فاضلاب حاوی سطوح مختلفی از کل جامدات محلول (TDS) و کل جامدات معلق (TSS) است. غربالگری دوره و گودال ها TSS را کاهش می دهند، اما باید با فرآیند حذف مواد جامد تصفیه شده دنبال شوند. ته نشینی و فیلتراسیون روش هایی هستند که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفتند، اما این روش ها نمی توانند بسیاری از ذرات کوچکتر را حذف کنند.

انعقاد به روشی محبوب برای کاهش TSS و در برخی موارد TDS فاضلاب تبدیل شده است. این فرآیند شامل بی ثباتی ذرات باردار در محلول است. به دلیل بارهای الکتریکی مشابه، ذرات یکدیگر را دفع می کنند و از ته نشین شدن سریع آنها جلوگیری می کنند. برای بی ثبات کردن این بار الکتریکی، باید یک بار مخالف به محلول اعمال شود که به کلوئیدها و سایر مواد معدنی اجازه تجمع می دهد.

در حال حاضر دو روش انعقادی شناخته شده وجود دارد:

انعقاد شیمیایی

انعقاد شیمیایی روشی شناخته شده برای انعقاد ذرات است. این فرآیند افزودن تعدادی افزودنی شیمیایی را برای دستیابی به حالت ناپایدار مطلوب تضمین می کند. آلوم، کلرید آهن، سولفات آهن، سولفات آهن و آهک از جمله افزودنی هایی هستند که برای خنثی سازی ذرات باردار استفاده می شوند. سایر مکمل ها شامل پلیمرها هستند که به عنوان کمکی در تجمع مواد جامد عمل می کنند.

مزایای

دلیل اصلی استفاده از انعقاد شیمیایی این است که زمان ته نشین شدن مواد جامد را تسریع می کند. از این رو، زمان نگهداری کلی فرآیند تصفیه فاضلاب را کاهش می دهد.

انعقاد شیمیایی همچنین می تواند به ته نشین شدن ذرات کلوئیدی ریزتر و آلاینده های معدنی کمک کند. این ذرات معمولاً ممکن است در طی فرآیند رسوب گذاری ته نشین نشوند و از طریق سیستم فیلتراسیون بعدی عبور کنند.

معایب

انعقاد شیمیایی اساسا یک فرآیند افزایشی است. اگرچه این می تواند مقدار مواد جامد را در یک محلول کاهش دهد، اما هنوز باید مواد شیمیایی اضافه شود. افزودن این مواد می تواند بسیار پیچیده باشد و نیاز به آزمایش گلدانی گسترده دارد. دوزها باید به اندازه کافی دقیق باشد تا بتوان افراد مرفه را به درستی درمان کرد. دوز ممکن است بسته به ترکیب متفاوت منبع فاضلاب نیاز به تنظیم مداوم داشته باشد.

افزودن مواد شیمیایی همچنین منجر به تولید حجم زیادی از لجن می شود که پس از تصفیه نیاز به تصفیه و دفع دارد. این لجن ها به دلیل ماهیت ترکیبات اضافه شده نیز خطرناک هستند. حجم و سمیت لجن می تواند هزینه های دفع را افزایش دهد، زیرا به راحتی آبگیری نمی شود.

انعقاد الکتروشیمیایی

اخیراً، انعقاد الکتروشیمیایی در تصفیه فاضلاب به شکل بهینه تر ظاهر شده است. پس از تنظیم pH در صورت لزوم، این فرآیند شامل رساندن توان خاصی به یک سری از رسانه های فلزی است. آندها و کاتدها می توانند از یک ماده باشند یا با یکدیگر متفاوت باشند. این ماده با توجه به ترکیب آب شاخه بهینه شده است. آلومینیوم و آهن دو ماده ای هستند که می توانند در این فرآیند استفاده شوند. الکترودها در طول اکسیداسیون یون های باردار را در محلول آزاد می کنند که منجر به بی ثباتی ذرات در محلول می شود.